KLEJE INTROLIGATORSKIE
Aby procesy introligatorskie przebiegały właściwie, konieczne jest zarówno należyte obsługiwanie wszelkich przeprowadzających je maszyn, jak i zastosowanie odpowiednio dobranych do procesu technologicznego i rodzaju maszyny klejów. Zmieniająca się rzeczywistość branży introligatorskiej, która objawia się automatyzacją procesów i wprowadzaniem do użytku nowych technologii, wymaga opracowywania także nowych rodzajów klejów introligatorskich i stałego dostosowywania tych produktów, ich właściwości i receptur do zachodzących zmian. Obecnie na rynku najczęściej stosowane są trzy rodzaje tych produktów: kleje glutynowe, kleje dyspersyjne i kleje topliwe.
Kleje introligatorskie – podstawowe rodzaje
- Kleje introligatorskie glutynowe – są pochodzenia zwierzęcego, wytwarza się je na bazie substancji pozyskiwanej z kości lub skór. Ich cechą charakterystyczną jest wysoka adhezja (zdolność łączenia) wyrobów na bazie celulozy, czyli przykładowo papieru, kartonu czy też tektury. Można nimi łączyć materiały charakteryzujące się dużą sprężystością, ponieważ łączenie następuje bardzo szybko, ponadto z łatwością zwilżają one powierzchnie klejonych elementów. Klejenie z ich użyciem odbywa się w temperaturze od 45 do 70 stopni Celsjusza.
- Kleje introligatorskie dyspersyjne – charakteryzujące się wysoką adhezją, łatwą zwilżalnością powierzchni oraz dużą wytrzymałością spoiny. Co ważne, są one odporne na upływ czasu. Spoina klejowa powstaje dwuetapowo: w pierwszej kolejności woda zawarta w kleju wsiąka w powierzchnię materiałów klejonych, a następnie powierzchniowo odparowuje. Od poziomu suchej pozostałości zależy to, jak silnie klej zwiąże dwa elementy. Standardowo w klejach tego typu sucha pozostałość mieści się w przedziale od 50 do 70%, a te, w których przekracza 60% uznaje się za kleje o wysokiej suchej pozostałości – czyli o dłużej sile łączenia. Kleje dyspersyjne z powodzeniem stosowane są w metodzie łączenia bezszyciowego.
- Kleje introligatorskie topliwe – ten rodzaj klejów także stosowany jest przy łączeniu bezszyciowym, choć często z nieco słabszym rezultatem niż w przypadku dyspersyjnych. W największym stopniu zależy to jednak od zastosowanej technologii i urządzeń oraz receptury stosowanego kleju. Tego typu klejów introligatorskich używa się poprzez ich stopienie i podgrzanie do określonej temperatury,w której ujawnia się ich zdolność klejenia. Klej taki szybko tężeje. Dzięki czemu można klejony materiał poddać obróbce bez konieczności